Inpakken, Aftellen
Blijf op de hoogte en volg Bauke
21 Augustus 2012 | Nederland, Zandvoort
"Voel je je eigenlijk al een student, of nog echt scholier?" Het was een vraag van mijn vader die mij even deed slikken. Voel ik me wel echt student? Als ik denk aan de afgelopen vakantie denk ik aan Cowboy Johnnie, Theo Theo, en vele andere kinderliedjes, aan dansjes en speurtochten tijdens mijn werk als animator. Bovendien heeft onze vriend Harry Potter weer een grote rol gespeeld in deze vakantie. Aan de andere kant kan ik het werken op de camping ook zien als leiding geven, en het kinderlijke aspect ervan is juist typerend voor het studentenleven: lang leve de lol. Om eerlijk te zijn voel ik me echt nog wel een scholier, hoe schoorvoetend ik dit dan ook moet toegeven. Het zou bijna natuurlijk zijn om door moeders mijn boeken te laten kaften (ik ben hier een drama in), over de Schoolcampus van de V&D te struinen (om er vervolgens achter te komen dat ik toch een ander soort agenda ga kopen), en mijn kleding voor de eerste schooldag zorgvuldig bij elkaar te zoeken.
Over mij als baby is vroeger altijd gezegd dat ik "al wilde lopen toen ik nog niet kon kruipen." Wat dat betreft is het dus verrassend dat ik me nog niet echt student voel. Dit wil overigens niet zeggen dat ik niet onwijs graag wíl studeren, dat is een heel ander verhaal. Ik heb een countdown app (nee, sorry, ik moet 'widget' zeggen) gedownload, ik weet dat €1,-- gelijk staat aan £0,79 (hoewel dat morgen natuurlijk weer compleet anders kan zijn), en ik sta te popelen om in te pakken. Mijn vliegtuig (of, zoals het er nu naar uitziet, de auto van mijn vader, zal rond 10 september vertrekken. Door een miscommunicatie met de Universiteit, moet ik nu nog op zoek naar een leuke studentenkamer, en zal ik niet op de campus blijven, helaas.
Mijn mammie blijft me de eerste paar dagen vergezellen, wat wel geruststellend is. Hoewel ik mezelf natuurlijk onwijs volwassen en onafhankelijk waan, is zoiets vertrouwds en fundamenteels als een echte 'mammie' wel fijn, zelfs voor mij. Zeker in een land waar bijna alles (van het studentenleven tot eenheden tot de bereden kant van de weg) anders is. Het zal absoluut wennen zijn, maar ik hoop toch wel binnen de kortste keren met een schare aan vrienden de politiek te bespreken in de lokale Pub (waar er overigens genoeg van zijn)!
Kortom, spannend, supertof en nog een keer spannend. Ik heb er onwijze zin in, maar tegelijkertijd gieren de zenuwen door mijn maag. Het is net alsof ik sta te wachten op mijn beurt tijdens de Middelie Payblackshow (long story short: uren voor aanvang ben ik zo'n 2 keer per minuut naar de wc geweest, om vervolgens 3 minuten op het podium mijn Baby Born heen en weer te wiegen in mijn armen op het nummer 'Kinderen voor Kinderen'). Maar ik ga knallen. Dat weet ik zeker. En ik zal jullie van dit spetterende vuurwerk zeker op de hoogte houden.
Bye, bye for now, Lads, tot de volgende update!
Love,
Bauke
Over mij als baby is vroeger altijd gezegd dat ik "al wilde lopen toen ik nog niet kon kruipen." Wat dat betreft is het dus verrassend dat ik me nog niet echt student voel. Dit wil overigens niet zeggen dat ik niet onwijs graag wíl studeren, dat is een heel ander verhaal. Ik heb een countdown app (nee, sorry, ik moet 'widget' zeggen) gedownload, ik weet dat €1,-- gelijk staat aan £0,79 (hoewel dat morgen natuurlijk weer compleet anders kan zijn), en ik sta te popelen om in te pakken. Mijn vliegtuig (of, zoals het er nu naar uitziet, de auto van mijn vader, zal rond 10 september vertrekken. Door een miscommunicatie met de Universiteit, moet ik nu nog op zoek naar een leuke studentenkamer, en zal ik niet op de campus blijven, helaas.
Mijn mammie blijft me de eerste paar dagen vergezellen, wat wel geruststellend is. Hoewel ik mezelf natuurlijk onwijs volwassen en onafhankelijk waan, is zoiets vertrouwds en fundamenteels als een echte 'mammie' wel fijn, zelfs voor mij. Zeker in een land waar bijna alles (van het studentenleven tot eenheden tot de bereden kant van de weg) anders is. Het zal absoluut wennen zijn, maar ik hoop toch wel binnen de kortste keren met een schare aan vrienden de politiek te bespreken in de lokale Pub (waar er overigens genoeg van zijn)!
Kortom, spannend, supertof en nog een keer spannend. Ik heb er onwijze zin in, maar tegelijkertijd gieren de zenuwen door mijn maag. Het is net alsof ik sta te wachten op mijn beurt tijdens de Middelie Payblackshow (long story short: uren voor aanvang ben ik zo'n 2 keer per minuut naar de wc geweest, om vervolgens 3 minuten op het podium mijn Baby Born heen en weer te wiegen in mijn armen op het nummer 'Kinderen voor Kinderen'). Maar ik ga knallen. Dat weet ik zeker. En ik zal jullie van dit spetterende vuurwerk zeker op de hoogte houden.
Bye, bye for now, Lads, tot de volgende update!
Love,
Bauke
-
21 Augustus 2012 - 16:54
Marieke:
Hee Bauk! Wat schrijf je mooi! En je verhaal brengt mij ver terug in de tijd! Mijn eerste nacht alleen was vreselijk, dus heerlijk dat je mams nog even bij je blijft! Heel veel succes straks en nu aftellen maar..
Liefs Marieke -
21 Augustus 2012 - 19:32
Je Vader:
Heerlijk om zo nog beter op de hoogte te blijven. Xxjalv -
21 Augustus 2012 - 20:27
Wil V.d. Meulen:
Lieve bank, ik vond het vandaag super fijn om je weer eens te zien. Nu ik dit stuk heb gelezen weet ik het zeker, er schuilt inderdaad een goede schrijfster in je en weet ik ook zeker dat jij deze opleiding heel goed gaatvdoen en dat je een hele goede journaliste gaat worden. Heel veel succes en een dikke knuffel x x x
-
12 September 2012 - 16:25
Liese:
nu pas lees ik ook dit vette verhaal.. echt zo leuk bauk!
keep on writing please! :-D
wederom een dikke kus, nu écht rennen voor mn college!
(keuzevak engels: kan ik beetje met je blijven communiceren als je straks helemaal geïntegreerd bent daar! hahahah)
lufjoe! xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
